წინა წერილში („ცივილიზაცია ცნებებში“) ვეცადე მეჩვენებინა, რომ დემოკრატია ნიშნავს არა ხალხის, არამედ - თემის მმართველობას, ამის ალტერნატივა კი ბრბოს მმართველობაა; რომ თემის ჩამოსაყალიბებლად არ არის საკმარისი არჩევნები, რადგან თემისთვის იდენტობაა განმსაზღვრელი; რომ ინდივიდის თავისუფლება მხოლოდ თემის, სოციალური ორგანიზმის ფარგლებშია შესაძლებელი; რომ ბარბაროსობაა ირაციონალურობა, ცივილიზაცია კი რაციონალურია; და რომ „იდიოტია“, ყველა, ვინც თემის ინტერესებს არ ითვალისწინებს.
დღეს აშკარაა, რომ რუსეთი საქართველოს შიდა პოლიტიკაში ჩარევას და საზოგადოებრივი აზრით მანიპულირებას ცდილობს. გაჩნდა პოლიტიკოსთა მთელი ჯარი, რომლებიც ამბობენ, რომ საქართველო რუსულ ორბიტაზე უნდა გადავიდეს, რომ სხვა გამოსავალი არ არსებობს და რომ ეს არის ქვეყნის გადარჩენისა და განვითარების ერთადერთი გზა. ამ საკითხებზე მეც და სხვასაც ბევრი გვითქვამს, პოზიციაც დაგვიფიქსირებია და კონკრეტული არგუმენტიც ბევრი მოგვიხმია. ამჯერად კი მინდა, სხვაგვარად დავწერო. მინდა აღვწერო ის თვალისათვის უხილავი პროცესი, რაც ქმნის ან ანგრევს თემს, მინდა ვცადო, დავხატო ერთგვარი რუკა, სადაც მოთამაშეების ადგილზე მივუთითებ, ზოგს კი მკითხველი თავად მიუჩენს ადგილს...
Comments
მანდელბაუმი ეგვიპტურ დემოკრატიაზე.
არსებობს მოსაზრება იმის შესახებაც, რომ წარმომადგნლბობითი დემოკრატიაა თუ კი არჩევნებით ხალხის ნებაა გამოხატული. ჩემის აზრით ეს სადავოა, იგივე ჰიტლერის არჩევა მაღალი პროცენტით იყო ხალხის ირაციონალურობის მაჩვენებელი. რაც შეეხება ახლო აღმოსავლეთს, სწორედ ეგვიპტეში ა.შ.შ.-ს ელჩმა პატერსონმა შეახსენა ორგანიზაცია "ძმებ მუსლიმებს", რომ დემოკრატია ინტეგრირებული პროცესია და მხოლოდ არჩევნებით არ შემოიფარგლება. ეს გაცილებით ღრმა თემაა და აქაური კომენტარების ფორმატი სამწუხაროდ მეტის საშუალებას არ იძლევა.