Skip to main content

Interview by "Georgia Today"


I would rather stress differences than similarities. The political body that interchanged the government in 2003 possessed major political and administrative resources country-wide what brought them more smoothly to the government. It was easier for them to force Shevardnadze to resign than it is for current opposition.
Political crisis was first of all grounded by the government’s improvident policies; its mistakes, falsified elections, continuous disregard to public opinion, and of course by the August war. These are the major reasons that brought state to the current situation. On the other hand, opposition is driven by certain politicians with the weak sense of political responsibility, who do not offer alternatives to the public, but rather manipulate their protest and dissatisfaction. Full story...

Comments

Anonymous said…
საინტერესოა მოთხოვნების წაყენების ეტაპები. მართლაც 2003 წელსაც არ არსებობდა პროტესტის საწყის ეტაპზე ერთიანი ლიდერი, და კიდევ საკითხავია გაიმარჯვებდა თუ არა 2ნოემბრის არჩევნებში სააკაშვილი ს პარტია სამართლიანად რომ ჩატარებულიყო.მაგრამ ზოგადი ფასეულობების მოთხოვნად წაყენებით მათ მოახერხეს თავის მომხრეებად ექციათ მოწინააღმდეგებიც კი... და მერე პროტესტის დროს გაიზარდა პოპულარობა, ხოლო ის ვინც მზად არ იყო ეღიარებინათ სააკაშვილის ლიდერობა, ან საერთოდ გაეცალა ერთიან ულუფას ან იძულებული გახდა მცირეს დასჯერებოდა.მაგრამ გადამწყვეტი მაინც ალბათ ბურჯანაძე იყო... დარწმუნებული ვარ დღეს ოპოზიას არც აქვს გათვლილი რა უნდა ქნას სააკაშვილი რომ გადადგეს. ხომ არ გადადგება სპიკერიც, პრემიერიც, ყველა მინისტრი და თუ არა სადაა გარანტია იმისა რომ არჩევნები არ გაყალბდება.დღეს ოპოზიცია სააკაშვილის კი არა მთელი ხელისუფლების გადადგომას ითხოვს.
ისე კარგი იდეაა :) გადადგეს ხელისუფლების (3ვე შტოს ან მე-4სიც)ყველა წარმომადგენელი და გადავცეთ ქვეყანა არჩევნებისთვის მოსამზადებლად დროებით ევროკავშირს ან აშშ-ს პროტექტორატის სახით.
დღევან ოპოზიციას იმხელა გამოცდილება აქვს, წესით უფრო კვალიფიციურად უნდა იქცეოდეს...
ვგულისხმობ მეტი უნდა ესწავლათ 2003 წლიდან.

Popular posts from this blog

უკულტურო სახელმწიფო?

(პასუხი ბ-ნ ემზარ ჯგერენაიას) წინათქმა ამ რამდენიმე ხნის წინ მეგობარმა გამომიგზავნა ბ-ნი ემზარ ჯგერენაიას ოპუსი “ქართული სუფრის სოციოფილოსოფია და ზოგიერთი სხვა რამ” – ესაა, რაზეც მემარჯვენეებმა აურზაური ატეხეს პარლამენტშიო. მე ეს ამბავი არ ვიცოდი და ინტერესით წავიკითხე ბ-ნი ემზარის ეს მცირე ნაშრომი. კარგად უხუმრია-მეთქი მივწერე მეგობარს პასუხად და მაშინ არც მიფიქრია, რომ ჩემი პოზიციის დაფიქსირება მეცადა. რამდენიმე დღის შემდეგ ბ-ნ ემზარს რადიო თავისუფლების ეთერში მოვუსმინე. კიდევ რამდენიმე დღეში მეორე გადაცემა მიეძღვნა ამ თემას და შემდეგ კიდევ რამდენჯერმე გაისმა ბ-ნი ჯგერენაიას სახელი აღნიშნულ საკითხთან დაკავშირებით. მე პატარა წერილით შევეხმიანე რადიო თავისუფლების ქართულ რედაქციას სადაც ვამბობდი, რომ ქართული სუფრის “პრობლემა” სინამდვილეში უფრო დიდი პრობლემის მხოლოდ ნაწილია და მისი “გამოგლეჯით” განხილვა სწორ პასუხამდე ვერ მიგვიყვანს..ქალბატონმა მარიამ ჭიაურელმა, რომელსაც ამ წერილით მივმართე, შემომათავაზა მონაწილეობა მიმეღო “სადისკუსიო მაგიდაში”, სადაც საშუალება მომეცემოდა გამომ

მოსალოდნელი ომის შესაძლო სცენარები

როგორი შეიძლება იყოს რუსეთის აგრესიის მოსალოდნელი სცენარი? როგორია ამ პირობებში პოლიტიკოსების პასუხისმგებლობა? ანდრო ბარნოვი საუბრობს ერთ-ერთ სცენარზე, სადაც რუსეთმა შეიძლება გამოიყენოს შიდაპოლიტიკური დაძაბულობა და ქვეყანა სამოქალაქო დაპირისპირებაში გახვიოს, რის შემდეგაც ხელს შეუწყობს მისთვის ხელსაყრელი კანდიდატის გაძლიერებას. ამ სცენარის ალტერნატივა მუდმივი ქაოსია... იხილეთ ვიდეო ინტერვიუ სრულად .